Po katastrofie

Napisane 11 IV w związku z tamtymi wydarzeniami..

Po raz kolejny wyrwano część Ciebie,
z dala od Twojej ziemi.
Znów tak wielki, niewyobrażalny cios,
który odczuwa każdy Twój syn i Twa córka.
Polsko! Matko nas i tych, którzy zginęli..
Teraz należy szukać sensu w bezsensie.
Musimy stawić czoła sami sobie.
Wszystko to jest jak gdyby zły sen.
W ciągłym ogniu płonącego znicza,
pełnego wielkiej tajemnicy,
chcącego jakby nam coś przekazać,
pozostaje nierozwiązaną zagadką nurtującą każdego.
W solidarności prawdziwych Polaków,
stojących teraz razem, bez podziałów,
bo tak trzeba, bo tak po prostu się chce,
zawarta jest tajemnica jedności naszej Ojczyzny.
W tysiącach płynących łez,
pełnych żalu, miłości, złości i bezradności,
które nierozerwalnie związane są z dniem dzisiejszym,
ukazuję się sylwetka Polski WOLNEJ, ale i smutnej.
W wielkim, nieprzerwanym bólu,
który odczuwa zapewne każdy,
utożsamiamy się z największą wartością,
wartością której na imię Polska.

Można by powiedzieć chwilo odjedź
-tyle przez ciebie bólu i łez..
Lecz czy nie trafniej powiedzieć:
chwilo trwaj, trwaj jak najdłużej,
bo tyle w nas teraz jedności,
dzięki Tobie jesteśmy silni jak nigdy wcześniej.