ścieżki we mgle
najtrudniej zapomnieć po zmierzchu
gdy smutek się wciska pod drzwi
a niebo roni gwiazdami
przecinając smugami powietrze
gdy bluszczem dom otulą
pasma tęsknoty i mgły
wychodzę boso na schody
zapalam wspomnień lampiony
alfabet morski
dla tych
którzy zawsze odchodzą zbyt wcześnie
137 917 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
26 October 2019, 15:34
Zamilczałaś mnie tym wierszem...
Nocami też przysiadam cicho na schodach. I czekam... I czuwam, nim zgaśnie cały świecznik Plejad.
Bo czy żyje gdzieś jeszcze ta radość, którą żeśmy niegdyś czuli?
Czy słychać tam rzeki szum, ten sam, co tutaj brzmi?
Być może taki był wyrok losu, bo choć księżyc należy do nieba, jego światło mieszka na ziemi...od giulietka