znaków szczególnych nie ma

najpierw wysoko się wznosi
by później długo opadać
jak mgła
w ramiona ziemi
rozmienia się na drobne
oktylionami kropli
jak pelikan karmi swą krwią

nie może nic posiadać
bo nie szuka swego
tylko otwiera dłonie
by dodać komuś skrzydeł
i nawet gdy się sparzy
osłania całą sobą
ledwo tlący się płomień
bo nie pamięta złego

nie unosi się pychą
nie chodzi z głową w chmurach
czasami nosi na rękach
częściej podnosi z kolan

pochyla się by pozbierać
nawet gdy wszyscy mówią
że nie warto już sklejać

mijamy ją bez przerwy
choć każdy podobno szuka
ale mamy błędny rysopis

a ona
wierna jak pies
potrafi wiecznie czekać
jak żebrak u stóp katedry
wyliże wszystkie rany
gdy tylko podamy dłoń