Przeżytki dziejów

Najpierw upadł bastion armii
Tych najtwardszych z wojów
Potem powoli w samotności
Misie o oczach z guzików

Skrzypiący konik na biegunach
Dawno odszedł w zapomnienie
Tak jak w zielonych łupinach
ukryte z kasztanów stworzenie

Wszystko pogrzebane w pudle
malutkim pudełku, w którym wieczko się świeci
jak znicze na grobach przeszłości

Już tylko czekam, aż sam legnę
obok ołowianych żołnierzyków
Ja - człowiek - przeżytek dziejów