"Spojrzenia jak ptaki Wiatrem niesione Za widnokręgiem giną i one"
Pięknie zabrzmiało...ale właśnie tak jest...jak ptaki wiatrem niesione...wszystko gdzieś zniknie i spojrzenia i słowa, i uczucie zginie gdy "człowiek człowiekowi wilkiem"... Pozdrawiam ciepło :)