Zaćmienie

Nadszedł moment,
który dzień zamienia w mrok.
Gdy świt nie nadszedł
zbudziłam się
lecz obok nie było Cię.
Odszedłeś w cień.
Podniosłam wzrok,
na naszej ścianie
puste wiszą ramy.
Przeżarte ,,rdzą''.
Płótna dawno zapomniane są.
Gdzieś w koncie kurzą się.
Próbowałam jeszcze namalować nas
lecz wszystkie barwy rozmył czas.
Choć tak bardzo pragnęłam
by to dzieło udało się
to jednak
zostałeś w tle.
Najważniejsza postać
na dalszym planie
To w sztuce błąd
Nastał nów
nie mogę spać
poszarzał mój
zraniony świat.
Księżyc nocą jak bezlitosny kat.
A słońca gasną za dnia.
To serca zaćmienie
po środku dnia i nocy.
W ciemnościach nie widać łez.
Czerń przez bezsenną pustkę brnie
Gdyż
Kolory zostały we śnie.