Czas przebaczenia
Nadejdzie taka chwila
że trzeba będzie wybaczyć
tę iskrę ostatnią bólu
w kałuży zatopioną
i słów palącą gorycz
i głuchy krzyk rozpaczy
chłód oczu bez wyrazu
i pustkę zziębniętych ramion
I to co było zbyt trudne
tak proste stanie się nagle
to co tonęło w mroku
uśmiechu promieniem spłynie
dostrzegę w twoich źrenicach
nadziei białe żagle
odgadnę treść listu w butelce
który z wieczności przypłynie
Nadejdzie czas jak snów echo
i trzeba będzie wybaczyć
grzechy w cudzym zeszycie
zbyt lekką ręką pisane
wierzysz, że zdołam zrozumieć
jak wiele dla ciebie znaczę
kiedy przychodzisz stamtąd
aby uleczyć mą pamięć
17 May 2011, 15:33
Giuliet,
Jest to do głębi przenikający duszę utwór... [a przynajmniej moją :-)]
Nadejdzie czas jak snów echo...
Ten wiersz jest zwierciadłem przepięknego blasku serca.
13 May 2011, 19:52
Ci co z Nim mają na bakier, są czasami najbliżej... ;)
Nie ma za co, nie mylisz się, często wracam do tematu Boga, nie wiem właściwie dlaczego tak jest, piszę co mi serce dyktuje, niemal dosłownie pod jego dyktando;)
Miłego wieczorku Danusiu;)
13 May 2011, 19:43
Danusiu, wiele razy pisałam o moim Bogu, ale ten wiersz akurat jest poświęcony bardzo bliskiej mi osobie...
13 May 2011, 19:15
mam pytanie.............dlaczego drążysz wiecznie temat przynależności do Stwórcy"?