Dwie miniatury poranne
Naburmuszona wstajesz
na podłodze leżę muzyką upity
kot wpadł w mrukot
i łasi się łasi
dzieci śpią
a ja nie zauważyłem
wiosennych bazi
wyklutych z zimy
Z radia górniczy żal płynie
napiszę o nim
bo zawód ten ginie
GÓRNIK
kiedyś jak szedł górnik
brzęczały medale
orkiestra grała
a
teraz kopią w zadek
aż po schodach nie wyrabia
transformacja
biedą mu napuchły oczy
kark się skrzywił
jak blat z blachy
rdza próchnicy zjadła zęby
które chwieją się na smalcu
wspominając przodek z węglem.
Jakie to wszystko smutne
marka
Autor
19 May 2010, 10:26
Tworzysz tutaj dziwny świat. Czytam i czuję się jak gdybym obserwowała Cię teraz, Twój świat Twoimi oczami, a później Ty swój świat moimi. Ogromny +
14 May 2010, 23:52
Podoba mi się sposób, w jaki przedstawiasz przeszłość i przyszłość górników.
Ale... najbardziej podoba mi się wstęp.