Na weekend byłem w raju
Było jak na ulotce
Świat się zatrzymał
A raczej nie było świata
Byłem ja
I moje żebro, oderwane dopiero od serca
To serce teraz cierpi
Jest odsłonięte
Chce wyskoczyć
Rzucić się w pogoń

Koniec świata w raju miał nie nastąpić
To się sprawdziło
Żałowałem

Sam raj też jeszcze istnieje
Tylko bramy zamknięte
Napisane: "Otwieramy za tydzień"
Pod spodem: "Zastrzegamy sobie prawo..."
Itp, itd, małym druczkiem
Którego, do diaska, nigdy nie czytam

Tylko...
To żebro tam zostało...
Do ucha szepnęło, że moje
Ale czy wierzyć w cuda w raju?

Na orbicie mojego świata
Pojawił się księżyc
Wprawił morza w ruch
A głowę przyprawił o zawroty
Pojawiło się życie
I tęsknota, gdy ginie w nowiu

Jeszcze trochę
I ja sam spadnę ze sklepienia
Rozbiję się o niezbadane tajemnice wszechświata
O dno, którego nie ma