Powróciłam...

Po raz kolejny to czytam, po raz kolejny odnajduję urok każdego wersu, po raz kolejny uśmiecham się jak głupi do monitora ;D
:))

nie ma słów...żeby wyrazić mój zachwyt:) arytystka...

oczywiście nie chodziło mi o to żebyś zmieniała :)

Afela - dziękuję za Twoje spostrzeżenia, ja jednak pozostanę przy swojej wersji...dla mnie jest ona dobra :)

"na skrzydłach nadziei
jak syn marnotrawny
z krainy umarłych
po drugą szansę
razem z gwiazdami
z dalekiej podróży" Ten fragment świetny, ale dalsza część niszczy cały wiersz, początek jest obiecujący, a potem jakbys nie miała sił dokończyć. Wydaje mi sie, że tak byłoby lepiej:
na skrzydłach nadziei
jak syn marnotrawny
z krainy umarłych
po drugą szansę
razem z gwiazdami
z dalekiej podróży
ze łzami w oczach
i uśmiechem zgubnym
do ciebie,
do was,
do reszty ludzi

- Powróciłam!