po dniu płonie ogień

Na koniec dnia
nikt nie zapalił neonów
ponury księżycowy pył
zarysował sny
sterroryzować miłość
może tylko śmierć
poświadczona inicjałem
zniewolonej dłoni

tylko w saloniku
czas tyka z humorem
krusząc zwierciadła wspomnień

za oknem
nocni łowcy
zmywają latawcom twarze