tablica

na elektrycznym wózku sterowanym niewielkim panelem
siedzi dziewczyna z rozchylonymi ustami
nad jej udami jest literowa tablica
po której błądzi dłońmi
w nieskoordynowany sposób
próbując trafić w każde k i z

jakby na oślep - z głową co rusz odchylaną w górę
przedziera się przez wyrazy - gubi drogę wraca
wołając niewyraźnie: zaczekaj
klepie płasko rękoma - wzbiera w niej nienawiść do słów
rzucanych przeze mnie przez nas
w poezji powieściach na ławkach
w rozwydrzonych odbiornikach

rozdrażniają ją
odzierają z ubrania zostawiają nagą bełkotliwą
godzi się z każdym k i z
jak godzą się ze sobą mężczyzna z kobietą
wysyłający tysiące słów na rzeź

dziewczyna na wózku
z nogami złożonymi na wieczny odpoczynek
upada zmęczona w połowie słowa: wolniej

mężczyzna i kobieta obejmują się ramionami
przechodząc przez parkową bramę
starannie obserwują ruchy swoich języków
przywierają do nich jak modliszki - piją