Po cholerę mi...

Na cholerę mi
inna rodzina?!
Nikt nie dzwoni,
ani nie pamięta!

I po co tyle czasu?!
Poświęcanie go na wsi.
Każdy się poważa.
Głowę górą nosi.

Więzy krwi twarde!
Zimne jak lodu sopel!
Zero empatii i obawy.
Proszą tylko na pogrzeb.

Po cholerę mi
taka rodzina?!
Co jest sępem
na spuściznę!

Dobrego słowa
nie uświadczy,
morały prawi
spod pachy.

Gdy w domu,
rak się przypałęta.
Traci rodzina,
dawne miano.