Ballada.

Na brzegu myśli i radości
w skąpanych ciałach i nagości
budzę się, by ci powiedzieć
że to grzech, tak po prostu być w niebie

To była noc
a gwiazdy były nasze
kochaliśmy się
grzejąc mokre, zziębnięte ciała
w jeziornych wodach

Gdy zaświtał brzask
poszliśmy na polanę
gdzie drzewa zasłaniały nasz wstyd
gdzie źdźbła muskały jedność naszych ciał
a słońce i cień, kochały się razem z nami

Byłaś mi nimfą
ja byłem faunem
a ludzie
ludzie byli ludźmi

Przyszli, by zniszczyć
co tak starannie zasialiśmy
a stos
płonął
naszą miłością

Więc powiedz
jak mogliśmy to przeżyć?

http://www.youtube.com/watch?v=HHRGwSFoKfc