Panna

myślisz o niej. tamta zamknięta przestrzeń
w zmysłach zatacza koła. co wychodzi spod
twoich powiek za horyzont nie mnie ucieka.

i twarz jej na niepodobieństwo moje, rozległa
jak mgła i żebro z twojego wyszarpnięte. nic tylko
sól targająca rany. krwią jestem wysuszoną

jak ziemia, na brzegach skóry prawie gliną nie do
ulepienia. późno już. nadir został osiągnięty.
tylko sierp księżyca narysuje ostatnie niebo
i w plecy wbije ciężki krzyż Spicy.