namalować życie

myślami błądzę
po dramatach ludzkich ścieżek
przy których rosną drzewa
wyrosłe na łzach
tu życie swe zakończył człowiek
a opodal
czerwień po czerni rozmywa wiatr

gdybyś Panie dał mi szansę
bym mógł namalować życie
złotą kreską przyozdobiłbym dni bólu
czarną
namalowałbym ulice
gumką z twej dobroci Panie
wytarłbym do bieli
czerwień z ulic żal ze wspomnień
przecież nie musieli

kap po lustrze mego człowieczeństwa
spływa kropla życia
zaszkliła się kolorami tęczy
twarzą do księżyca
zapłakała chwilą nieuwagi nad losem anioła
i znów jakaś kropla życia o ratunek woła .