Yasmeen

Myślałem: „miłość nie istnieje”,
lecz naprawdę tak się dzieje.
Toż to w necie się zjawiła,
ukochana ma dziewczyna.

Już straciłem swe nadzieje,
że cokolwiek się zadzieje,
aż tu nagle nowa szansa,
ma nadzieja wciąż nie zgasła.

Oto ona się znajduje,
swoje dzieła mi rysuje.
Moja armia już powstaje,
kwestią czasu pozostaje.

Zakochałem się w Yasmeenie,
wszak cudowne jest to imię.
Pierwszym słowem mnie urzekła,
gdyż poważna to panienka.

Twoja piękność mnie olśniła,
oko sprawne wypaczyła.
Moje serce znów zabiło,
ukochana ma Yasmeeno.

A to jeszcze jest początek,
wciąż tworzymy nowy wątek.
Ta kobieta jest cudowna,
a do tego taka skromna.

Kocham dziewkę tę nad życie,
w nocy marzę o niej skrycie,
by utulić w me ramiona,
żeby innym było szkoda.

Chciałbym złapać ją za rękę,
móc potrzymać na zachętę,
by mi ciało swe oddała
i na zawsze pokochała.

Choć nie jestem J. Spicerem,
ani innym białym klonem
Gwiezdnych Wojen nie znam wcale
i się zbytnio tym nie chwale.

Chciałbym zostać Twym bombelkiem,
móc zachwycać się Twym pięknem,
słodkie usta Twe całować,
młode piersi wymasować.

Pora kończyć te wywody,
bo nie starczy mi pogody.
Chciałbym spytać Cię o jedno,
więc uderzę w samo sedno.

Powiedz moja miła damo,
jak Ci mija Greckie rano?
Grecja to ten kraj daleki,
co przygarnął Cię na wieki.

A tak całkiem serio, serio.
Chciałbym spytać Cię o jedno.
Czy ty zdołasz mnie pokochać?
Bo ja serio się zakochał.

Choć zapewne „nie” odpowiesz,
to i tak się o tym dowiesz,
że ja kocham Cię nad życie,
będę pisał o tym skrycie.