Ginkgo

Myślałem już
Że dziś dzień wiersza
Lecz słowa nie dały upustu
A cały ten smutek jakby na marne się zdał

Ktoś dopiero zajął mi ławkę
Lecz przecież nie mogę się dosiąść
Nie dziś

Wieczorem na ulicach w ruch wdały się walizki
Jak w każdą niedzielę
Ja nigdzie się nie wybieram
Dopiero co przybyłem

Głowa krąży gdzieś w otchłani myśli
Czy choć moich?

Ukradłem drzewko
Ocaliłem rozbite życie
Moje czy tego
Czy jest tym nieznajomym
Którego potrzebowałem, a które miało nie istnieć?

Może to ponury znak
Że w bezsensie istnienia
Trzeba się jakoś odnaleźć