Łzy deszczu

My w strugach deszczu cichych
Choć przez wiatr silnie trącani
Wśród dzwoniących kropel zimnych
Miłością kołysani

Wiem, patrząc na Ciebie
Byłam niczym miłości pełny kwiat
Tak kruchy, pewny siebie
Nie krzywdził nigdy go świat

Przez życie biegł szczęśliwie
Niczego mu nie brakło
Lecz los czekał niecierpliwie
By kwiatu szczęście zbladło

Więc dążąc do utraty
Miłości serc, czułości
Los doprowadził mnie do straty
Wszystkich uczuć i radości

Tak z nadzieją ślepo idąc
Pośród serca mego krzyku
Powoli kres wszystkiemu kładąc
Na miłosnym odwyku
Chciałam krzyknąć Tobie " Zostań!"
Lecz chłód w Twym sercu nastał
Kochaj silnie i pozostaw
Ten ból co mą nadzieję zastał

To ja w strugach deszczu cichych
Przez wiatr silnie trącana
Wśród dzwoniących kropel zimnych
Swym smutkiem ochładzana...