można upchnąć rozpacz po krawędzie powiekmówić wszystko dobrzea potem nocą
zostawić życie w sześciu listachsiebie dźwignąć jak ciężarostatni i po śmierćwyjść
- jak na spacer
Małgosi dedykuję...
luterin
Autor
7 June 2020, 15:02
A kto tu jest stary, Joasiu, my wszyscy dopiero się zestarzejemy 🤪 Wyobraźcie sobie Cytaty pełne babć i dziadków toczących awantury o serduszka i Radka programującego ułatwienia dostępu dla niedowidzących 🤪🤪🤪
7 June 2020, 00:48
Zgadzam się z Ptaszynką. Gratulacje. :)
7 June 2020, 00:01
W dalszym ciągu niezmiennie mnie zachwyca...
5 January 2014, 21:37
to jeden z tychnad którymi milczę
8 September 2013, 00:04
Twoje pisanie mnie niezmiennie zachwyca.Lekki styl, niby mimochodem bierzesz w niewolę serce czytelnika ;)
I tak sobie myślę - pod takim wierszem mieć dedykację to jest coś :)
6 September 2013, 19:20
Dziękuję za każdy komentarz.I może jest gdzieś takie niebo, które pomieści wszystkie smutki...
6 September 2013, 12:59
Jedno jest pewne - po tamtej stronie nieba - jest też niebo.
4 September 2013, 19:05
Nigdy nie wiadomo ile smutku w sobie człowiek nosi...
4 September 2013, 18:08
smutno:( aczkolwiek pieknie ujete słowa:)))