Menu
Gildia Pióra na Patronite

lek

mówisz
małości
tkwią we mnie jak kolce
- klamki za które szarpiesz
otwierając mnie
we wszystkie strony

nauczona widzieć w was ból
który kocham
proszę ratuj
ratuj bezskutecznie
otaczaj jak dalekie koło
na morzu soli
bądź klatką uwalniającą krzyk myśli
chorobą życia

tylko zamknij oczy

którymi patrzę w siebie
- w twoich dłoniach nieudolny rysunek
bo widziałeś już wiele
bezludnych planet

30 315 wyświetleń
360 tekstów
51 obserwujących
  • kati75

    11 August 2018, 21:04

    Piękny nie doceniony wiersz!!!

  • silvershadow

    9 January 2017, 13:33

    Dziękuję, Cris, miło :-)

  • Cris

    6 January 2017, 20:47

    ...brak mi słów na komentarz, choć nie pierwszy raz- zatrzymuje/sz/.
    pozdrawiam :)