rozmowa
mówisz drogi przyjacielu
odepchnąłem swój okręt
zapomniałem wyrzucić wiosło
okręt zatonie
wśród nawałnicy
rozerwią go na strzępy piraci
a wiosło bracie ?
wypali ci w duszy znamię
staniesz się jak obrzezany
czas zagoi ranę
blizna pozostanie na zawsze
Ps ostrzegam spal wiosło
popiół utop w oceanie
Wiersz napisany w 2002 roku
23 998 wyświetleń
235 tekstów
6 obserwujących
29 May 2017, 01:14
Powiedziałam bym że umierałam z tęsknoty żalu i bólu chciałam zabić wszystko co mogło przypominać mi mój kraj. Chyba dla tego że nie widniała możliwość powrotu ale jednak cuda się zdarzają ....