Mości Koperniku astronomem byłeś
Nie obce ci niebo było ani gwiazdy
Poruszając ziemię i wstrzymując słońce
Taką wielką wiedzę podziwia dziś każdy

Nawet sam Matejko czasu nie poskąpił
By twój wizerunek godnie namalować
Masz wiele pomników rycin i portretów
Nawet na banknocie widniała twa głowa

Dziś skromnie na ławce zasiadłeś na Rynku
Z księgą na kolanach i pełną sakiewką
Będziesz miał tu zawsze kogoś obok siebie
I pewnie zostaniesz grudziądzką perełką

Dziś siedząc przy tobie byłam bliżej nieba
Choć troszkę inaczej na gwiazdy patrzymy
Ty jako filozof bardziej tematycznie
A ja fantazjując z innej wręcz przyczyny.