mam oko w głowie

moje współrzędne się kończą
i patrzę
już nie ma miejsca w którym bym nie był
choć nie odrywam wzroku od tego
że nigdy w zasadzie się nie poruszyłem

pamiętam piosenki i komunikaty
z radia rodziców
i jak odrywał się balkon we śnie i uderzał
bym spadł

bym się uwolnił
unienaocznił
odpępowił
zmarł

teraz
jestem kimś mniejszym więcej
niż chłopcem
tęskniącym
za matką dzieckiem

kimś kto z rozkoszą
z a j e b a ł siebie