Odkąd jesteś.
Moje serce to niebo, emocje to ptaki które wędrówki po nim robią
Nie ma tu wichury odkąd jesteś w tym świecie
Nie ma burz, i nie ma problemu bys mogła rozdmuchiwać tu dmuchawce
Chciec i móc i działać
Nie biegać w zgiełku, tylko przeżywać, być, a nie bywać
Wiedzieć i być pewnym że pędzlem namiętnym ruchem malujemy życie.
18 September 2019, 19:51
Noo dziękuję Ci bardzo za te wypowiedź podpowiedź, biorę sobie to do serca i jako lekcje bo widzę to ma to sens!
16 September 2019, 12:18
Na telefonie wyglądał ten tekst przystępniej. W rzeczywistości są za długie wersy i za długie zdania. Próbowałabym je skrócić:
serce to niebo,
emocje - ptaki, co wędrują,
odkąd jesteś
nie ma wichury
ani burzi tak dalej, i coś w ten deseń, niekoniecznie tak jak ja wyżej, ale po prostu krócej. Zbyt rozbudowane zdania sprawiają, że to bardziej podchodzi pod prozę poetycką, a nie wiersz. A kiedy zaś za dużo się mówi, to czytelnik nie ma nic do "wyobrażenia".
Ostatni wers widziałabym coś w stylu:
być pewnym
i namiętnym ruchem (lub - namiętnością)
malować (nasze) życieAle coś się tu dzieje. I coś mnie do tego tekstu ciągle przyciągało, więc... Może trzeba jeszcze go "ujarzmić" i będzie very good.
od Jacob Dolsky