„List do człowieka zarobionego i zarabiającego”

Mój człowieku drogi
Nawet nie wiesz
Jakiś żeś ubogi
W ogóle chcesz?

Bo jeśli tak
To czytaj śmiało
Choć żeś prostak
Coś sprzedał ciało

Komu tyś to sprzedał?
Zagadka to jest bardzo prosta
Diabłu, który żądał
I tak powstał kapitalista

A teraz mój drogi przyjacielu
Nie masz rodziny ni czasu
Jeszcze będziesz wołać „Zbawicielu”!
Mogłeś robić to zawczasu

A jaka moja w tym wszystkim rola
Jako żeś jest moim przyjacielem
Chciałbym Cię ostrzec, bo blisko niedola
Chcę wręcz być twoim wybawicielem

A teraz już idę do sedna:
Wiem, że jeszcze takim człowiekiem nie jesteś
Więc nie pozwól żeby ten wiersz był o tobie
Pracoholizm- kobieta wredna
Musisz mieć czas wolny, bo człowiekiem jesteś
I pomyśl o kolegach i dziewczynie.