w słonej rosie ...

No cóż. Okazuje się, że mansarda i facjata to synonimy:)

To mansarda.
No cóż, życie pisze rozmaite scenariusze..
Dziękuję za „przystanek” i refleksje.

Anioły lubią płakać cicho w starych facjatkach na strychach (zapomniałam jak się powinno nazywać pomieszczenie na poddaszu).
A jeśli Anioł pozwala sobie płakać w Twoich ramionach, to znaczy, że ofiarował Ci duszę i ciało, że jego serce ufa Ci bezgranicznie.
Anioły nie powinny płakać, a jednak płaczą. Ich oczyma płacze świat. Tylko tak mogą wyrazić swoją bezsilność.
Czasem najmniejszy gest, którego nigdy nie było, wywołuje największą rozpacz. Anioły umieją oddawać cale serca i nie wymagać niczego w zamian, dlatego tak często są samotne i smutne, bo zostają z niczym.
Tak, łzy anielskie są jak kryształy, jak diamenty. Nieskazitelnie czyste i doskonałe. Czasem nawet dobre. Jeżeli komukolwiek udaje się je zobaczyć, zmienia się wszystko. Żłobią wzory w sercach, na zawsze pozostawiając pamięć o sobie. Są skarbem, więc łap je w dłonie i pielęgnuj. A może pomożesz jakiemuś zbłąkanemu Aniołowi znaleźć drogę do światła.
Więc prowadź...
Niesamowity wiersz:)