Mogę powiedzieć o Tobie najwięcej.
W najróżniejsze słowa ubrać.
Nie ubarwiać, lecz przedstawić w palecie takiej, w jakiej przyszło Ci być.
I tak dość kolorowa, pstrokata, by światu barw dodać.
Przy Tobie jesień pośród szarówki kolorami się mieni.
Zimowe niebo sino szare błękitem nagle skrzy.
Zachody słońca letnie w pomarańczy toną.
Wiosną zaś każdy pąk ma siłę zieloną by żyć.