Przy Twoim wierszu każdy z nas się powinien zastanowić ile we mnie jest człowieka, tego, który cieszy się, że daje, który umie brać tyle ile wystarczy do dobrego życia, tego, który umie wyjść poza ograniczenia swojej kasty, religii, zawodu, prawa, kultury, tego, który myśli i stale reaguje na zmieniające się potrzeby ludzkiego i ogólnie świata i którego nie powstrzymają dla uczciwości i dobra zasady, normy, doktryny i paragrafy prawne.