***

Młotkiem słów
na kawałki rozbiłes jej świat
utkany z porcelany
uczuć

Wyłapałeś wszystkie myśli
ukryte pod poduszką mroku
wyplatając z nich
kosze złudzeń

W objęciach ciszy
brutalnie wykarmiłeś
jej serce pustką istnienia

A ona w milczeniu,
dzień po dniu
wyrywając strony z kalendarza życia
spija lemoniadę łez
tonąc w inercji codzienności