Gdy jesień się złoci...

Pięknie...
lubię jak otulasz mnie sobą
z pocałunków moje imię składasz
ciekawością dłoni rozbierasz

szczególnie:)pozdrawiam

Jolu, Lee, Michale... miło Was widzieć pod moimi literkami :)))
Pozdrawiam ciepło :)))

"(...)z pocałunków moje imię składasz
ciekawością dłoni rozbierasz
(...)" ... ;)

i niech tak zostanie.;)

I ja się zatrzymałam przy tak pięknym wierszu. Ślicznych kolorów używasz.
Jesień miłość i specione dłonie cóż więcej potrzeba. Pozdrawiam Grażynko:))

Aniu... dziękuję za piękny komentarz i za to, że jesteś :))) Cieplutkie pozdrowienia dla Ciebie i męża :)))

Arturze... jutro też jest dzień ;)))... i zawsze jest dobry czas na spacer... wszak jesień dopiero się złoci ;)))

oooo......tom ja nieszczęsny cały dzień pod balkonem stał..!! Darmo, zamiast ciszę w myślach lasu miło spożywać..ehhhhhhhhhhhhh...

;))

"Poniosło" mnie dziś na polanę w lesie... a tam ostatnie mlecze... ;))) to uplotłam wianek.. ze słów ;)))

Dziękuję Wam za miłe słowa :)))

co ja Ci Kochana będę tu pisać jak cobym nie napisała, to moje słowa przy Twoich wersach od razu wyblakną...po prostu uroczy wiersz Grażynko :)))
pozdrawiam serdecznie :))))))

Te mlecze to mi nieco podejrzane..! ;))

A reszta piękna..;))