Cisza...
Milczy telefon i dzwonek u drzwi.
Cisza ścianami się wdziera.
Za oknem deszcz, zawodzi wiatr.
Samotność bardziej doskwiera.
Staram się myśli zamieść w kąt.
Gromadzą się... nachalnie.
Zegar na ścianie odmierza czas
i... gna nieodwracalnie.
Czarny fortepian jakby w uśmiechu
szczerzy się bielą klawiszy
i kusi by spojrzeć w stronę nut
dać pogrom... wieczornej ciszy.
Z kominka zapach z brzozowej kory
płomienie... drwa oblizują.
Blaskiem rozchodzą się po pokoju.
Cieniem po ścianach się snują.
Sen... wkrada się cichcem pod koc.
Usilnie powieki przymyka.
Zatrzymał także i fotel bujany.
A zegar ? Wciąż tyka i... tyka.
21 October 2013, 22:12
z góry przepraszam że Wam z małej litery...klawiatura już niedomaga czasem... nie ja:)
21 October 2013, 21:58
Dziękuję wam pięknie i jak zawsze pozdrawiam... nie jestem nieobecna czytam choć... z doskoku ostatnio na tyle na ile mi czas pozwoli... nocą piszę choć ze zmęczenia już czasem oczka mi się przymykają nie odpuszczę sobie tej przyjemności:)
Niezwykle przyjemne komentarze idealne i ze zrozumieniem każde z Was dokładnie odczytało to co chciałam przekazać..nostalgia... przemijanie i oczywiście jak skomentowałeś Gerardzie w ciszy przedmioty nabierają wartości ale emocjonalnej... na ogół codzienne obowiązki oddalają je od nas, przechodzimy obojętni z przyzwyczajenia, obyci widokiem rzeczy które stają się istotne dopiero gdy człowiek nie wie co ze sobą począć a zwykle są to... wieczory...
Dziękuję również Tym co swoją obecność odhaczyli w fiszkach jak i w zeszytach:) solidnego całusa ślę:)
21 October 2013, 17:55
Pięknie opisujesz Agnieszko... wszystkie rzeczy mają znaczenie, gdy otacza nas cisza...
21 October 2013, 10:55
Nostalgia w wersach Agnieszko lecz pięknie dobrane słowa sprawiają że jest wyjątkowo śliczny-pozdrawiam serdecznie i miłego dnia życzę:)