Chaos

miksturę
wspomnień wciąż piję
zbrylone pragnienia
czekają
na dnie pucharu ukryte

półpłynna
leniwa nadzieja
krawędzi ust uczepiona
i tylko łza bardziej słona
gubi się wciąż
w ciemnej toni

ten napój
przez życie podany
wypić mi do dna
trzeba
a kiedy wypełni wnętrze
niczego nie będzie
mi szkoda