Zatopieni
mijamy się w labiryncie samotni
rozdzieleni czasem nie kilometrami
czekamy na siebie otoczeni obcymi
i tylko ta jedna myśl pozwala żyć
gdzieś tam jesteś i tesknisz jak ja
za ciepłem uczuć
muśnij mnie i pozwól poczuć
powiew twoich rzęs
dotknij mnie swym pięknem
melodią prosto z duszy
żyjemy w świecie gdzie unikatem jest
umiejętność kochania całą tożsamością
lecz my potrafimy się zatopić do reszty
na wieki jak świerszcz w kropli bursztynu
wiem że kiedyś pojawisz się bliżej
wypłyniesz spod moich powiek
muśnij mnie i pozwól poczuć
powiew twoich rzęs
dotknij mnie swym pięknem
melodią prosto z duszy
odnajdziemy się
świat nie jest taki wielki
7 September 2014, 12:36
Sangeen, to wiersz do kobiety którą wierzę, że kiedyś spotkam na swojej drodze:)
Roza, myślę że jestem jakoś po środku. Przeżyłem już nie tylko rozstania i zawody ale i pogrzeb. To, że los jest niesprawiedliwy nie oznacza, że kiedyś nie zrobi czegoś na przekur i nie da mi znowu takiego uczucia:)
Pozdrawiam ciepło:)
6 September 2014, 17:35
PetroBlues - mądra odpowiedź . Uznanie.
Zapewne nie jestem zgorzkniały choć nigdy nie wiadomo.
Zapewne jesteś jeszcze na początku - późniejsze etapy są nieco inne .6 September 2014, 17:13
Jestem młody, ale nie jestem już małolatem i jeśli chodzi o uczucia śmiem twierdzić, że przeżyłem dużo niekoniecznie dobrych rzeczy. Wciąż jednak wierzę w moc uczuć.
Może jestem naiwny...ale weź pod uwagę, że być może to Ty jesteś zgorzkniały? Strony medalu zawsze są dwie:)
Pozdrawiam:)
6 September 2014, 17:02
Hm ......... Ładny ale jakoś naiwny , młodociany - niestety strata czasu. Pozdrawiam tych którym się podoba - też kiedyś byłem szczeniak.
