mgłą zanosi jesień łąkę
światło rozprasza na drzewach
jazz w przydymionej szklance
wczoraj stała w niej świeca
rozklekotane serce
w synkopy stopa uspokaja
jest ład i porządek w improwizacji
sax i trąbka ślizgają po grzbiecie jesieni
a ona mruczy sennie jak kot
na śmietankę wróciwszy wieczorem chłodnym wilgotnym
drewniany anioł na ścianie
oczy mruży i dmie w trąbkę
prawie jak Davis