Melodie o szybę grane
przez jesienny deszcz
liście pozłacane
rozłożone wśród parkowych drzew
zapach czerwonego ogniska
chłodny wiatr wieczorem
spaceruje po Ziemi.
A w tym wszystkim my
jak małe mrówki
budujące znów swój dom
w oceanie ambicji
w tęczy serca precyzji
w kochaniu i nie
manekiny to my
z miłością z wystawy.
Autor
3178 wyświetleń
11 tekstów
0 obserwujących
15 July 2012, 07:52
Agnieszko, nie powiem, ciekawe ciekawe skojarzenie :)
Dziękuję Beato za piękny komentarz!
Pozdrawiam!
14 July 2012, 23:44
"manekiny to my z miłością z wystawy"
chyba chce mi się zawyć, ale nie ma księżyca
na tą naszą mrówczą małość