Menu
Gildia Pióra na Patronite

***

Melancholijne serce z piernika
zgaszone prawdą szukało swego miejsca.
Nie wiedziało kim jest ani co powinno robić.
Chciało bić nie tylko dla ciszy
lecz dla Kogoś.
Szukało przez słów potoki
swojego odbicia szklanej miłości.
Lecz nadaremno wyczekuje promyków słodyczy
za rogiem. Samotność stara się w miłość obrócić.
Zmienić co możliwe.
Dla zmiany ludzkiego patrzenia. Dla wyostrzenia ludzkiego posłuchu.
Daremnie wierząc,że kogoś ono obchodzi.

***
Napisane w kilka minut melancholii,zainspirowane samotnością.

29 238 wyświetleń
291 tekstów
7 obserwujących
Nikt jeszcze nie skomentował tego tekstu. Bądź pierwszy!