Niebieskie oczy

Wiersz iście melancholijny. Perełka oprawiona słowem. Zatrzymałam się. Dziękuję.

Pięknie tu, aż chce się wracać

przyglądasz się własnym dłoniom
w których umarły linie papilarne

czasem gdy się Ciebie czyta... inny wymiar wszystkiego...
eh...
ukłon

Ucieszyłeś mnie tym wierszem. Piotr w innej odsłonie... Bardzo mi się podoba ta druga strona Ciebie. Pozdrawiam :)

A może dla wszystkich niebieskookich :P - przyznaj się Alu - nie pomyślałaś o tym :)

Czasem trzeba się dzielić ... :)

A właśnie ,że dla mnie;)))))...albo i nie...;(((( albo dla kogoś kto jest podobny do nikogo:)

I..poczułam jakby ten wiersz był dla mnie... jakoś tak dziwne, to przez te niebieskie....oczy :)

przywodzi mi na myśl ostatni film larsa von triera
koniec świata dzieje się codziennie, w nas lub tuż obok nas...

Piekny wiersz.

Niesamowity odcień błękitu ma Twoja melancholia...