Łąka

masz w oczach
niezapominajki
co najpiękniejszą melodią
jak z rana grajki
budzą

ja frezja nim miłością
chmurną i durną przeminę
chcę chwilę
uwieść cię jeszcze

bo jak żółty żonkil
promieniami uśmiechu rozbudzasz
twarz
aż
zgasnę
wilgotną purpurą

bądź
konwalii delikatnością woni otaczaj
wybaczaj

nie chcę nic wiecej
tylko spójrz w moje serce
płatkami rzęs stokrotek
proszę

pogłaszcz je szeptem

Sylwia Pryga