mam przekrwione białka
syntetyczny uśmiech
zakryłam się dymem
nie wychodzę do Ciebie
do siebie jeszcze nie doszłam

w tle purpurowa kanapa
obtoczona brudnymi ubraniami
bose stopy oparte o dywanu rogi
zamieram w zaciekawienie
czy pokusa kiedyś minie

wsłuchuje się w otchłani dźwięki
zegar bije
serce huczy
wnętrze wyje

nie ma się na kogo złościć