Jak zawsze smęty...

Mam ochotę na nie życie,
pogrążenie się w nie bycie…
Znieczulenie każdej tkanki…
Śmierci pragnę jak kochanki.

Bujam się dziś w dnia nałogach,
żyć nie można na obłokach…
Życia lejce chwytam w dłonie,
lecz ma dusza nadal tonie.

Smutek smętnie wciąż króluje,
nikt nic nie wie, nie ratuje…
Dzisiaj demon w głos się śmieje,
odbierając znów nadzieję.