Pajączek
Mały pajączek mieszkał,
w pewnym Bożym domu.
Nie rzucał się w oczy,
nie wadził nikomu.
Żył sobie spokojnie,
w swym pajęczym świecie.
Jego świat zmieniło.
Narodzone dziecię.
Nie mając nikogo
pokochał jedynie.
Grał w pajęczych strunach.
Pieśń swojej dziecinie.
Pewnej nocy dziecię,
bardzo mu płakało.
Nie pomogły struny ,
choć pięknie zagrało.
Podszedł wtedy bliżej
przyjrzeć się jedynie.
Oddział mrówek głodnych
gryzie mu dziecinę.
W szaleńczym oddaniu,
porozganiał mrówki.
Przy okazji niszcząc ,
wszystkie wredne muszki.
Dziecko znów spokojne
nie czujące bólu.
Zasnęło radośnie.
Jak pszczoły w swym ulu.
Ranem dziecię znowu,
krzyk swój oddawało.
Biedny pająk podbiegł,
zobaczyć swą małą.
Niefortunnym zbiegiem,
mama go zwidziała.
Tupiąc mocno nóżką.
pajączka zdeptała.
Nie ma teraz dziecię.
Swego stróża nocy.
Nieświadomość ludzka.
Strach ma wielkie oczy.
22 September 2013, 15:08
Bardzo bogaty wewnętrznie ten wiersz, aż mnie przeszyło coś na wskroś...
"Niefortunnym zbiegiem,
mama go zwidziała.
Tupiąc mocno nóżką.
pajączka zdeptała"
straszne... i ten wniosek na końcu. "Strach ma wielkie oczy"
Ale wiesz może dzięki temu unikamy paru złych momentów w życiu.
pozdrawiam
8 September 2013, 23:06
To czasem jest czasem zbyt częste. Dzięki za odwiedziny i ciepełko.
8 September 2013, 22:10
KAPITALNY!!! Wspaniale się czyta i pomimo tego że tragiczny koniec pajączka to uważam za wspaniały wierszyk nie tylko dla dzieci... ja czytałam z zapartym tchem... lubię taka lekkość w wierszu z jaką napisałeś:) pięknie pozdrawiam i dziękuję za wieczorny uśmiech jaki pojawił się po przeczytaniu:)
8 September 2013, 19:06
Dziękuję Wam dziewczyny za ciepło oddane.
I Tobie Agnieszko
za współczucie,
w czarach rymu pisane.
8 September 2013, 18:13
Żal mi się zrobiło pajączka owego
Bo bardzo troskliwy choc dziecię nie jego
Teraz już za późno by po nim łzy ronic
Od dziś się postaram i pająki chronic
Chociaż to kosmate z długimi nogami
Miało więcej serca niż mamy my sami.Bardzo śliczny wiersz Jacku jak bajka z morałem -pozdrawiam serdecznie:))