Konający poeta
„Maleńki płomień po zmarłym zostanie
Poecie, co z piórem uprawiał taniec
Przeżył cierpienie i przetrwał rozstanie!
Serce jego silne jak kamienny szaniec!
Lzy jego czyste a nadzieja- stal!
I swoje marzenia zabiera ze sobą
Myślicie, że komuś go żal?!
Nie był wam nawet przeklętą ozdobą!
Niewdzięczne wasze słowa dla tego, co kona
Ślepi jesteście na jego potęgi
A on was wszystkich swym sercem pokonał
I spuścił Poezją tęgie, mroczne cęgi!”
6 March 2012, 22:46
Dziękuję, waćpanno. Miło, że raczyła pani skomentować, naprawdę miło. ;)
6 March 2012, 16:59
Subtelną się zdaje śmierć króla wiatrów
co pobudzał serca ziemskich cichyh dziadków
lecz kiedy legnie z koroną na głowie
a ktoś złe słowo o nim wypowie
klątwę na się rzuca i skazuje sam siebie
za to, że obraził podwładcę na niebie...Pięknie napisałeś kawalerze.
5 March 2012, 14:35
Oczywiście, pani, oczywiście. Tak bowiem będzie- bo chwała nasza pozornie cicha, lecz najgłośniejsza w swym wydźwięku.
4 March 2012, 13:24
Czeka nas bezchwała, która nie przeminie aż do końca świata, ale jednako zaszczyt i nagroda dla serc silnych i wytrwałych! I chwała wśród przyjaciół!
3 March 2012, 19:19
Bowiem w tym nasza siła, a wróg nasz słaby- masą jest jeno szarą i bezmyślną.
2 March 2012, 23:28
I dla nadziei, dla Ciebie, dla nas. Dla każdego, kogo cierpienie mrocznym strumieniem trawi!
2 March 2012, 14:20
A ja nie poddaję bitew. Prędzej śmierć mnie czeka niźli porażka, wróg bowiem nie ma serca. Nie ma prawdziwej nadziei. My mamy. Zwycięstwo do nas należy.
1 March 2012, 17:22
Tak! Na ogień, na ogień, na ogień i krew! Nasza wojna nie jest przegrana, i nigdy nie będzie. Nasze miecze nie padną na ziemię, lecz stawać będą dzielnie do parad i kontr!