Mała knajpka
i stolik dla dwojga
co czeka na zakochane serca

Na stoliku świeca
dielikatnie ubiera w światło
ponurą ciemność
jej płomyki nieśmiało tańczą w powietrzu
a spływające krople wosku
bezlitośnie odliczają minuty oczekiwania
przerywanego
przez bezwstydne bzyczenie muchy i
tykanie zegara

Obok stoi fortepiam
gdzie tęskne muzyki klawisze
skute łańcuchami ciszy
przy akompaniamencie kropli deszczu
co nieproszone pukają do okien
czeka na przyjście zakochanych
co uwolnią melodię miłości

Lecz nadaremnie gdyż kroku uczuć nikt nie słyszy
tylko wiatr co hula po pustkowiach ludzkich serc