Menu
Gildia Pióra na Patronite

Magia duszy co kona….

magia duszy, co kona w otchłani pustelnych myśli
zatopiły się w chwili przeszłości wdzięki
nie czas prosić o namiastkę dobytku
lecz o siłę żywiołów by stawić czoła sprośnej rzeczywistości

rozproszyły się marzenia w nicości
jak obłoki na niebie, co zroszą ziemię
wrosły i żyją w pąkach drzew
są chwile, że kwitną a to przycichną
by na nowo rozkoszować umysł błogim stanem istnienia

a boskość przychodzi w godzinie rozpaczy
nie głaszcze lecz śpiewem ptaków tłumaczy
że nie przystoi duszy dojrzałej gniewem się unosić
gdyż tyle dziwactw świata energii krąg zatacza
i brata ze sobą istnienia

a gdy nadejdzie chwila unicestwienia
dusza skona z radości, gwiazda uniesie ją na spotkanie
z pobratymcami przeszłości
odejdą znoje codzienności na poczet życia w wieczności

23 959 wyświetleń
235 tekstów
6 obserwujących
  • Rekinsky

    28 July 2011, 10:33

    piekne...bardzo,bardzo...
    tak mi bliskie:)