KREATYWNA WYOBRAŹNIA JONATANA

Ma wszystko, co mężczyzna może mieć.
Żonę piękną, dobrą, w kształtach, o których
Celebrytki mogą pomarzyć i przebogatą w chęć.

Dokoła góry. Cudne, że wzruszenie
Kapie łzami jak bobrów stada i
Kilkanaście obieraczek cebul.

Jeziora do którego schodzą szczyty pasm górskich,
Przeniesamowicie przepięknymi zboczami
I pluskają się pomiędzy kadłubami żaglówek.

Sady, ogrody, malinowe i ostrężynowe gąszcze,
W których chowają swoją cichą prywatność,
Myśli filozoficznych baców i górników.

A jemu to nie wystarcza i bardzo często,
Zakłada i zmienia szybko na kolejne,
Soczewki z różnych płatków kwiatów.

Widzi wtedy wszystko jeszcze bardziej niebiańskim.
Czuje się jeszcze bardziej wybranym prorokiem szczęścia.
I wciąż go porywa i ciągle intryguje kreacja.

Aż, jak mu nie starcza szczęście takiego tworzenia,
To wyczaruje nad Diablakiem, na białym obłoku, pod nieboskłonem,
Boga flirtującego z Marią Magdaleną.