Łzy jak szklane witraże
Lśniąc spływają po polikach
Nie u widzisz na twarzy
Czerwonego lica
I kącików ust w uśmiech ułożonych

Te kryształy, cenniejsze niż diamenty
Mają w sobie wiele opowieści
Ich waga głęboko w emocji jest osadzona
Czy wzejdzie przed nimi jakaś nowa droga?
Czy stopią się w jedną mineralną postać
By mogły we mnie na zawsze pozostać...
Ja i one jak słony wodospad
Zmywamy ostatki nie czułych spotkań