Lustro pełne cieni

W pośpiechu skreślonych kilka słów
niedbale rzuconych na stół
Kolejny rok bez szansy na wiosnę

Kleks atramentu podstępny listonosz
zwiastuje kolejne oberwanie chmury
Wysypią się łzy zbierane przez anioła

Litery koślawe i drżące rozlewają się
po dniu jak niechcący potrącone mleko
I czy jest mnie mniej gdy wreszcie wyrzucam
z siebie myśli splatane niczym kłebowiska węży

Lustro pełne cieni drwiace śle uśmiechy

http://youtu.be/PFVPwY0ML-s