Tanatos

Ludzie na mnie patrzą
I widzą moje zewnętrze
Ponoć mam depresję
A ja rosnę

A ja kocham swoje smutki
Gdy opłakuję odchodzącą jesień
Z każdym opadłym liściem
Jestem ponad śmiercią

Śmierć burzy
Stary porządek
Święty spokój
Brak spokoju
Niesprawiedliwość
Ból

Śmierć to brama
Do lepszego życia
Coś się zaczyna
Coś się kończy

I gdy dopada mnie
Zewnętrzny smutek
Umieram i rodzę się nowy
Zrzucam skórę, linieje

I wtedy jestem
ponad zewnętrzny
Czuję swoją duszę
Jestem człowiekiem
Do szpiku kości
Bo w niej umieram
I się rodzę nowy