Anioły

Ludzie to anioły
zapomnianej przeszłości
niebiańskiego grodu
nad wyraz swej wolności
bez niej tracąc siebie
jakby upuszeni z dłoni ojcowskich

szukając świadomości
przez codzienność
zmęczeni
gonitwą za pyłem
za tym co już mieli

żyjąc chwile ciałem
duchem w tej wieczności
mając za mogiłę
uwolnienie swej jasności
tak bardzo zagubieni
szargani jak pomiot
paletą emocji
rzucani w kąt

nigdy wprawdzie
nie dorośli
szukają stale w pogłos
idąc dalej za pytaniem
tworzącym nowe plotki
- Gdzie szczęścia ich królestwo -
zapytał pewien mądry
zapominając przecież
o sile ich miłości